ای نـور دیـده من و تـاج سـرم حسین            یک‌دم قـدم گـذار به چـشم تـرم حسین
بنگر چه آمد از غم تو بر سرم حسین            در زیر آفـتـاب بـبـین بـسـتـرم حسین

نام تو گـشـتـه زمـزمـه آخـرم حـسیـن

بـالا ســر هــمـه تــو دم آخــر آمــدی            بـالـین هر شـهـیـد به چـشـم تـر آمدی
با زانـو در کـنـار عـلـی اکـبـر آمـدی            بر دیـدن سه سـالـه خـود با سر آمدی
من خـواهـر تـوأم بـیا در بـرم حـسین

یادش به خیر آن تب و تابی که داشتم            در طـول آن مـسـیر رکـابی که داشتم
در زیـر سـایه تو حـجـابی که داشـتـم            دیدی چه شد حـسین نـقـابی که داشتم
دارم هـنوز داغ تو بر پیـکـرم حسین

یک نیـمه روز موی سـیاهم سفـید شد            یک نـیـمه روز امـیـد دلـم نـاامـید شد
هـجـده گـلم مـقـابل چـشـمم شهـیـد شد            از مادر تو خواهرت هر چه شنید، شد
داغـت هـنوز هم نـبـود بـاورم حـسین

هر دم به یـاد حـنجـر تو گریه می‌کنم            بر زخـم‌هـای پـیکـر تو گـریه می‌کنم
دارم به جـای مـادر تو گـریـه می‌کنم            یــاد وداع آخـر تـو گــریـه مـی‌کــنــم
گفتی به خواهرت که بمان در حرم حسین

گـفـتـی به خـیـمه‌گـاه بـمـانم ولی نـشد            گـفـتـم کـنـم فـدای تو جـانـم ولی نـشد
یک جرعه آب بر تو رسانم ولی نشد            پایت به سـوی قـبـله کـشانـم ولی نشد
تو دست و پا زدی و زدم بر سرم حسین

منکه به جز تو پشت و پـناهی نداشتم            دیـدم تو را غـریب و سـپاهی نداشـتم
تو زیـر پـا و تـاب نـگـاهـی نـداشـتـم            جز رو زدن به قـاتلـت راهی نداشـتم
شرمنده توأم چه کـنم خواهـرم حسین

هر کس رسید راه نفس بر تو بست و رفت            بر پیکر تو نیزه خود را شکست و رفت
شمر آمد و به سینه تنگت نشست و رفت            با دست خالی آمد و پُر کرد دست و رفت
ای کاش کور بود دو چشم ترم حسین

دیدم تو را به سجـده ولی سر نداشتی            ای سر بریده کاش که خواهر نداشتی
)ای تشنه لب تو طاقت خنجر نداشتی            گـویا غـربب بـودی و مـادر نداشتی)
قربـان غـربـتت پـسـر مـادرم حـسیـن

نگـذاشـتـند گـریه بر آن پـاره تن کـنم            نگـذاشـتـنـد سـایـه‌ای بر آن بـدن کـنم
نگـذاشـتـند حـسین خودم را کـفـن کنم            کاری برای یـوسـف بی‌پـیـرهن کـنـم
میخورد خاک پیکر تو در برم حسین

ما را پس از تو خار شـمردند کوفیان            بر روی نیـزه رأس تو بردند کوفـیان
نان عـلی مـگـر که نخـوردند کـوفیان            از من چه آبـرو که نـبـردنـد کـوفـیان
دادند نـان به ما صدقـه، دلـبرم حسین

دیدی چگونه حرمت زینب به باد رفت            وقـتی مـیـان مجـلـس ابن زیـاد رفـت
صبر و قرار از دل زین العـباد رفت            کاری رباب کرد، که دردم زِ یاد رفت
چون جان بغل گرفت سر سرورم حسین

بر عکس کوفه هـلهـله کردند شامیان            خـنـده به اشک قـافـله کـردند شامـیان
ما را اسـیر سـلـسلـه کـردند شـامـیان            تحـقـیر پیـش حـرملـه کـردند شامـیان
از هر که بگذرم از او نگـذرم حسین

بزم شراب و مجلس اغیار و خواهرت            چوب یزید و لعل لب خشک و اطهرت
بگـذار بـگـذریـم چـه آورد بر سـرت            خـیـلی دلـم تـنگ شده بـهـر دخـتـرت
بعد از تو من صداش زدم دخترم، حسین